Wajow.. ik zit er echt.. in m’n eentje in Duitsland. Super gek en nog niet helemaal vatbaar. Onderhand vond ik het wel weer tijd voor een stukje op m’n blog; even tijd om alles rustig te verwerken en op te schrijven voordat ik alles weer vergeet.

Zaterdag hebben we (mijn ouders, Ruben en ik) een lange, maar goede rit gemaakt naar Duitsland. Hoe dichterbij we kwamen, hoe meer ik vroeg of mama niet wat zachter kon rijden, want ‘dan zijn we er niet zo snel’. Mega spannend vond ik het!

Gelukkig liep de, voor mijn ouders en Ruben, eerste ontmoeting goed en hebben we zaterdag echt de tijd gehad elkaar een beetje te leren kennen.

Zondagochtend begonnen we met gezamenlijk ontbijt, had ik een interview in de kerk en heb ik heel veel handjes geschud. Het voelde fijn om ‘het onbekende’ te ontdekken met mensen die me heel erg na aan het hart liggen. Een fijne overgang naar mijn nieuwe jaar.

Na het middageten zondag was het tijd voor afscheid. Te lang eraan terug denken wil ik niet, want dat doet me echt nog zeer. Het afscheid was goed, niet te lang en we hebben alle vier gehuild. Vrij snel na het afscheid (lees: 5 minuten) ging ik met Ute en Wolfgang naar het meest saaie event wat ik tot nu toe in m’n leven heb meegemaakt; een landbouw-event. Wat was ik blij toen we na 2,5 uur weer thuis kwamen van die verschrikkelijk saaie wandeltocht.

Onderhand is het donderdag en voor het eerst heb ik een afspraak afgezegd, want vandaag ben ik moe en besloot ik te gaan voor een middagje rust. Afgelopen dagen heb ik reuze veel gezinnen leren kennen, bijbelkringen gevolgd, locaties gezien waar ik me vaak zal gaan bevinden en veel tijd doorgebracht met mijn begeleidster Annette, die zelf ook zo’n soort jaar heeft gehad vroeger. Ze is een fijne vrouw en luistert goed naar alles wat ik (in een taal die lijkt op Duits?) uit m’n mond krijg. Samen met Annette en Karsten hebben we besloten dat ik deze eerste twee weken rustig aan mag doen en zelf nog geen grote taken krijg. Het is vooral belangrijk dat ik mensen ontmoet en weer een sociale kring opbouw en daarvoor heb ik de eerste weken gekregen. Naast de taken/kinderclubs van de kerk (op woensdag, vrijdag en zondag), mag ik ook veel helpen met het leiden van weekenden/kampen binnen het EC-verband (een soort samenwerking tussen de kerken uit deze ‘provincie’ hier). Bovendien is er nog extra hulp nodig op de middelbare school voor de les Engels en op de BSO nog hulp nodig bij zanglessen. Ondanks al deze vette kansen, drukt Annette me ook op het hart ‘lucht te laten’ in mijn schema, zodat ik flexibel blijf en inzetbaar ben voor toekomstige plannen (die er, naar haar ervaring, echt gaan komen naarmate mensen je beter kennen). Genoeg te doen dus, maar voor nu nog even tijd voor rust.

Ook heb ik vaak de vraag gekregen hoe het gaat met mijn gastgezin, na aanleiding van een eerdere blog. Het gaat wel redelijk, maar het gezin tipt zeker niet aan mijn eigen lieve gezin. Er zijn vrij veel kleine regels en ook wel wat negativiteit waardoor ik me niet helemaal gemakkelijk voel. Ik kijk nog aan of ik hier blijf of niet; afhankelijk van hoe de komende tijd gaat en of er schuring komt/blijft. Gelukkig is Annette #teamAnna en staat ze helemaal achter me. Ook Karsten snapte mijn moeilijkheden en houdt het ook goed in de gaten. Er wordt dus voor me gezorgd :)

Het Duits praten gaat me tot nu toe nog vrij stotterig af en ik noem iedereen (ook kinderen van een jaar of 3) onbewust ‘u’. Het praten met een volwassen gaat wel redelijk, maar kinderen versta ik lastig; ze slissen, kunnen nog niet schrijven (en dus niet helpen bij Translate) en maken zelf ook nog grammaticale fouten waardoor we elkaar soms volledig niet verstaan. Ondanks dat vind ik het leuk om te oefenen, merk ik ook dat het energie zuigt als de neten. Toch kruipt het al wel langzaam mijn systeem binnen; zo neig ik ernaar ‘und’ en ‘aber’ te gebruiken als ik terug bel naar huis en mijn verhaal doe ik het Nederlands.

Kortom; een drukke tijd, met veel nieuwe mensen en indrukken, nog geen vast weekritme en met gebrekkig Duits.

Ik hoop snel weer van me te laten horen! Heel veel liefs en kusjes vanuit hier.

Mit Freundlichen Grüßen ,

Anna :)