Oei oei oei.. alweer een maand geleden kwam mijn laatste update online. Onderhand is er alweer veelste veel gebeurd om alles uitgebreid te vertellen merk ik. Tijd dus voor een nieuwe blog!

Afgelopen blog vertelde ik over een seminarweek die eraan zat te komen; wat was dat weer gezellig! Samen met Jule, mijn vriendin hier, zat ik op een kamer die een soort ‘doorloopkamer’ was. Aan de ene kant van de kamer zat namelijk de opening naar de gezamenlijke zaal en aan de andere kant van de kamer zat een deur naar nog een andere kamer. Lekker druk dus!

Verder was het een intensieve week waarin we ons veel bezig hebben gehouden met het thema ‘roeping’. Wat zijn mijn interesse, zwakheden, sterke punten, waarden, wat voor’n type mens ben ik en wat is dan het beroep wat bij dat profiel past? Ook hebben we een kerk bezocht waar Mozart het orgel heeft ontworpen en veel heeft gespeeld (vet!!). Direct die zaterdag aan de seminarweek vast had ik een volleybal tournooi. We zijn uiteindelijk geëindigd in de top 10!! (Side-note: er deden maar 10 teams mee en wij waren 10e, maar hebben wel het allerlaatste (en daarmee enige) potje gewonnen!). Hier waren twee lieve meisjes bij mij in het team die onderhand ook komen naar de teentreff! (Ondanks het grote verlies toch nog winst!).

Verder zijn in de tussentijd David en Ruben langs gekomen, waar ik (en zij hopelijk ook) heel erg van heb genoten! Altijd weer fijn om Nederlands te praten en om te zijn met mensen die me goed kennen. #liefdenaarjullie

Ook heb ik meegedraaid op een ‘Mitarbeiter Wochenende’, heb ik Annette’s verjaardag gevierd, ben ik langs geweest bij een seniorenkring en heb ik een stuk mogen schrijven voor alle kindernevendiensten in Duitsland (ben ik trots op haha!). Ook heb ik nog mee mogen draaien bij een kinderclub die 1,5 uur rijden was (en over de Duitse snelweg ging; ook trots op), heb ik een goed gesprek gehad met Alicia (tienerleiding en ook mijn vriendin onderhand!) en hebben we met de tieners gebeden voor mensen in Indonesië.

Tevens gaat het goed met de tieners! De groep is zoals gezegd gegroeid en dat geeft een leuke sfeer. Man wat ga ik deze groep missen!

En toen, vrijdag 13 maart, sloeg ook hier bij ons de bom in. De week ervoor werden langzamerhand alle evenementen gecanceld, veel gehamsterd, kwam ‘corona’ meer en meer in het nieuws en merkte ik dat het aantal grappen rond corona hier daalde. Toch was vrijdag het hoogtepunt: alle scholen, alles met de kerk (ook meetings met maar 2 of 3 mensen) en veel openbare plekken (zwembad, bioscoop, bibliotheek) moesten dicht en dat alles voor de komende 5 weken. Toen Silke me dit vertelde was ik echt in shock, want hiermee is mijn volledige werk weg. Kinderkamp, workshops, gebedsgroepen en bijbelkringen, vergaderingen, oude mensen bezoekjes, een jeugddienst, de paaskerkdienst waarin ik samen met Annette zou preken, mijn geplande 4 daagse trip naar Denemarken en een groot afscheidsfeest; alles kan niet doorgaan. Uit semi protest hebben we de tienerclub die avond toch nog gehouden, onder het motto ‘vrienden’ en niet een ‘kerkclub’. Toch werd ook die avond duidelijk dat onder ‘schuilnamen’ zulke afspraken ook niet mochten doorgaan en met verdriet heb ik die avond afscheid van ze genomen. Zal ik deze mensen nog gaan zien voordat ik terug naar huis ga?..

Precies tot zondag 19 april blijft alles dicht; de zondag die mijn afscheidsdag zou worden. Het is dus iets waar ik mega van baal en vooral omdat ik niet weet of ik sommige mensen uit de kerk überhaupt nog kan zien om afscheid te nemen of dat mijn afscheid met velen onbewust zondag 8 maart al was.

Ik merk dat de angst ervoor stijgt en veel mensen erg onzeker zijn. Nu ook veel landen om Duitsland heen de grenzen sluiten (Polen, Tsjechië, Denemarken), lijkt het haast een kwestie van tijd tot Duitsland dit ook besluit.

Toch is het aan de andere kant hier ook rustig; Schleswig Holstein is relatief niet hard getroffen (op dit moment onder 100 bevestigde gevallen) en met de grote maatregelen lijkt de verspreiding onder controle.

Voor mij is nu de vraag: Hoe verder met mijn werk hier? Blijf ik hier nog tot het einde of besluit ik eerder terug te gaan? En wat valt er dan nog te doen, als ik besluit hier te blijven?

Ookal ligt alles stil, er lijkt toch nog werk te zijn. Er is ‘noodschool’ voor kinderen van ouders die werken, maar er zit iemand in mijn kerk met een kindje van 1,5 jaar en juist nu kan ze goed oppas gebruiken. Ook boodschappen doen voor ouderen en creatieve manieren vinden van een ‘online kinderclub’ zijn eventuele taken waarmee ik me bezig kan houden. Voor nu ga ik dus proberen me zo nuttig mogelijk in te zetten hier!

Verder leef ik ook erg met jullie mee! Ik wil graag bidden voor iedereen dus app me gerust met gebedspunten of drop ze hieronder! Het is een beetje een andere blog dan normaal (vanwege het Corona nieuws) en zodra er weer nieuws is laat ik het hier weten.

Ik spreek jullie snel weer en (hopelijk) tot over 5 weken!

Mit Freundlichen Grüßen,

Anna