Onder het motto ‘time flies when you’re a BFD’er (Bundes Freiwilligen Dienst) in Rendsburg’, een blog update van afgelopen 3 weken :)

Pfff.. ik weet haast niet waar ik moet beginnen, want er gebeuren zoveel dingen. Eens duiken in mijn agenda…

Vierweken terug was ik nog in Nederland! Om de vakantie in Nederland samen te vatten; het was ge-wel-dig! Wat heb ik genoten van mijn lieve familie en vrienden (en wat een genoten aan mijn oren om weer Nederlands te horen!!). Na mijn vakantie in Nederland had ik maar een korte tijd die ik weer alleen was in Duitsland, want het weekend daarop kwamen Ruben en Iddo langs, om na al mijn veelste stoere verhalen over Rendsburg, eens te kijken wat daarvan waar was. Naast het bekijken van de stad en het rondspringen in een ‘Jumphouse’ in Kiel, heeft iedereen (ook mijn gastgezin) iets meegekregen van de andere cultuur; zo zingt mijn gastgezin hier nog steeds het “stapel-lied” (of beter gezegd: ze doen een poging tot) en ondervonden Iddo en Ruben hoe het was om in Duitsland te lunchen (elke keer een warme maaltijd en een typisch Duitse openings-spreuk voor het eten). Nadat ik op de late zondagmiddag de jongens heb uitgezwaaid, mocht ik direct door met mijn eigen tas inpakken: mijn eerste seminarweek kwam eraan!

Na een reis van 9(!!) uur kwam ik aan in het geliefde ‘Pockau/Erzgebirge’. Samen met 27 andere jongeren die ook vrijwilligerswerk doen in Duitsland kwamen we bij elkaar. We hebben ons een week lang intensief verdiept in onszelf en in onze werkplek, we kregen praktische lessen (hoe ga je om met seksueel overschrijdend gedrag) en we hebben echt heel veel plezier gemaakt. Het vaste ritme wat we hadden deed me goed en ook het zijn met mensen van mijn eigen leeftijd gaf me een boost. Daarnaast heb ik veel leuke spelletjes leren kennen voor jeugdgroepen (handig!), heb ik een wand van 10 meter in 1 minuut 14 weten te beklimmen (ben ik trots op) en heb ik een vriendin gemaakt (ben ik nog trotser op). Mijn nieuwe vriendin (Jule) woont relatief dichtbij (lees: 2,5 uur van mij vandaan) en we hebben afgesproken samen een keer naar Denemarken te gaan!

Bovendien doet zij als enige van de groep precies hetzelfde werk als wat ik doe; wat was het lekker om haar dagelijkse geluksmomentjes en problemen te horen! Alles was zo herkenbaar. De meeste mensen hier doen vrijwilligerswerk in een kinderopvangcentrum, in een jongeren café of in een bejaardentehuis. Allemaal banen met vaste werktijden en veel duidelijkheid over wat het werk precies inhoudt. Als ik dat zo hoor kan ik daar soms best jaloers op worden. Mijn werk is bijvoorbeeld ‘een stabiele tienergroep opbouwen in de kerk’; een klusje wat niet tussen 12 en 3 ‘s middags is gedaan, maar echt mensenwerk, waar weken (of zelfs maanden) overheen gaan. Verder heb ik niet veel vaste werktijden; maar een paar keer per week moet ik echt om bepaalde tijden op locatie zijn. De rest van mijn week is heel flexibel en buigbaar (tot nu toe is echt elke week anders geweest!) en dat maakt het best lastig uit te leggen wat ik nou precies doe. Iemand horen die dit herkent deed me dus echt goed!

Weer aangekomen in Rendsburg, ging mijn normale leven door. Afgelopen week heb ik veel tijd besteed met Annette en heb ik mijn eerste ‘officiële’ schooldag meegedraaid als juf in groep 7, voor het vak Engels. Vanaf nu zal ik (voor zover er niks anders tussen komt) tot het einde van mijn jaar hier elke vrijdag Engels geven op de basisschool. Het is de school waar Silke (mijn gastmama) werkt en via haar ben ik ook daar naar binnen gekomen. Heel raar om te zien hoe ik ‘zomaar’, zonder diploma, in de klas mee mag helpen; maar ook erg leuk dat dat mag. Zo krijg ik een goede ‘inside look’ van een Duitse basisschool :)

Komende tijd heb ik een casting die ik mag (mee)leiden, een voetbaltoernooi (met veelste fanatieke mensen in mijn team) en ga ik weer (yes!) op een seminarweek, met deze keer als thema ‘Politischen Bildung’ (oftewel ‘politieke vorming’). Een relatief saai thema als ik dat zo hoor, maar ook een tijd dat ik Jule weer zie! (Mega toevallig, want van de groep van 28 jongeren van de eerste seminarweek, zijn er maar 5 ingedeeld bij deze seminardagen; waaronder Jule en ik!)

Verder merk ik dat de kerk hier graag heeft dat ik mijn tijd hier verleng; mijn gastgezin, maar ook de kerkenraad hebben mij er al een paar keer op aangesproken. Toch blijf ik (nu nog in elk geval) vast houden aan mijn afgesproken eindtijd. Ondanks dat ik het fijn vind om iets te kunnen betekenen, merk ik dat het leven en werk hier ook best eenzaam is. De verhalen die ik van vrienden hoor over verjaardagen, avondjes bioscoop, drankjes doen in de stad en het gemakkelijk ‘gewoon even afspreken’ doen me veel. Het besef dat ik dat hier niet goed kan (door gebrek aan jonge mensen hier en mijn verre afstand naar de stad) raakt me. Des te meer ben ik dankbaar voor mijn goede gastgezin en voor de ontzettend fijne situatie in Nederland; waar ik familie én vrienden in mijn buurt heb. Daar waar ik in Nederland vaak het idee had dat afspreken energie kost, merk ik hier hoeveel meer energie alleen zijn kost.

Onder het motto ‘culturele uitwisseling’ probeer ik sinterklaas hier heel hard door te drukken. Ze kennen sinterklaas hier wel, maar niet in onze vorm (op 6 december mogen zij hun schoen zetten). We hebben als gezin het Sinterklaasjournaal gekeken en ik heb vanuit Nederland (schoen)cadeautjes mee om sint te vieren. Toen ik vertelde dat ik gewend ben met sint cadeautjes te krijgen en met kerst lekker te eten werd dat maar gek gevonden (hier krijgen ze veel cadeaus met kerst en met sint op 6 december iets kleins). De nieuwe favoriete uitspraak van Karsten en Silke is onderhand dus ook “we vieren dit jaar Duitse sinterklaas en Nederlandse kerst” (tevens is de omgekeerde variant de nieuwe uitspraak van de kinderen hier).

Het gaat goed dus met me (ook al is het niet altijd gemakkelijk) en ik kijk erg uit naar de komende seminarweek en de kerstperiode!

Ik laat van me horen :) Voor nu Duitse kusjes en knuffels!

Mit freundlichen Grüßen,

Anna

PS: Ik lees net wat oude blogs door en zie dat ik daar een beetje mopper over de ontbrekende regels. Afgelopen zondag hebben we nu dan dus echt regels gemaakt met de kids samen!Positief puntje dus